Ngayong Araw ng Kapatawaran, itanong mo sa sarili: “Napatawad mo na ba siya?” Ang kapatawaran ay hindi tanda ng kahinaan, kundi lakas ng puso. Ito ay regalo mo para sa sarili mo—isang hakbang patungo sa kapayapaan at kalayaan. Huwag hayaang ang nakaraan ang pumigil sa iyong kaligayahan.
Sa puso, walang eksaktong oras ang pagdaramdam at paghilom. Minsan, mabilis ang paglimot; minsan, matagal ang paghilom. Ang mahalaga, natutunan nating patawarin—hindi dahil nakakalimutan natin ang sakit, kundi dahil pinipili nating palayain ang sarili mula sa bigat ng galit at sama ng loob.
Sa kapwa, minsan ay may matinding hidwaan, minsan naman ay simple lang. Ngunit anuman ang laki ng alitan, mahalaga na bigyang-halaga natin ang isa’t isa. May timeline ba ang paghilom? Wala—ang pagkapatawad ay proseso na nagsisimula sa puso.
Hindi ito para sa iba, kundi para sa kalayaan ng iyong damdamin. Sa bawat pagpapatawad, unti-unti kang nagiging malaya mula sa bigat ng galit at sama ng loob. Bigyang-halaga ang bawat relasyon, maliit man o malaki ang hidwaan.
Patawarin mo na, hindi para sa kanya, kundi para sa iyong kapayapaan. Simulan mo ang paghilom ngayon, dahil ang tunay na lakas ay nasa puso ng nagpapatawad.
Patawarin mo na ngayon, at simulan ang tunay na paghilom sa puso mo.
